در کلبه ی کوچک قلبم برایت مراکبی از غرور و محبّت مهیّا میکنم.تا تکسوار ساحل بی انتهای عشقم گردی.

اگر رفتی ومقصد گمشدهات را نیافتی،تورا به خدا سوگند می دهم به کلبه ی کوچک قلبم بازگرد.

دیده به روی توام.

روی هر سینه سری گریه کند وقت وداع ،سر من وقت وداع گوشه ی دیوار گریست...

زندگی به من آموخت که چطور اشک بریزم ،امّا اشک به من نیاموخت که چطور زندگی کنم....

دلم خیلی گرفته از دست خیلی ها از دست نامردی هاشون از دست دلای سنگشون که نه تنها تنگ نمی شه بلکه نمی خوان قبول کنن دیگران هم دلتنگ میشن.دلم تنگه واسه کسی که قلبش از سنگه.دلم تنگه واسه، واسه قلب مهربون خودم که شکست واسه احساسی که خورد شد.از این به بعد یاد می گیریم که به هر کس دل نبندم .یاد می گیرم اعتماد نکنم به کسی چون عشقشون نیرنگه.

می خواستم برای از دست دادنش بگریم اما تمام اشکهایم را برای به دست آوردنش ریخته بودم